In 1595 vertrokken vier Amsterdamse koopvaardijschepen met aan boord de gebroeders Cornelis en Frederik de Houtman voor de eerste handelsmissie naar Oost-Indië. Deze Eerste Schipvaart typeert de periode van maritieme verkenningen van de late 16e-eeuw, die de opmaat vormt voor de oprichting van de VOC en het begin van de Gouden Eeuw. Hoewel de journalen en verslagen van deze eerste schipvaart uitgebreid gepubliceerd zijn, is er voor zover bekend nog nooit archeologisch onderzoek gedaan naar de eventuele tastbare overblijfselen van deze schipvaart. Nosy Manitsa, beter bekend als Het Hollandse Kerkhof, is een klein eiland voor de zuidwestkust van Madagaskar. Naar schatting twintig tot dertig Hollandse bemanningsleden zijn daar begraven, die gedurende de reis bezweken waren aan scheurbuik. Het onderzoeken van deze locatie geeft de unieke mogelijkheid om fysieke restanten terug te vinden van deze zeevarenden, te achterhalen hoe deze bemanningsleden in den vreemde zijn begraven en om de effecten van scheurbuik te bestuderen.

Lees een beknopte samenvatting van de Eerste Schipvaart op Wikipedia>>

Tastbare overblijfselen bij de verhalen van de Eerste Schipvaart ontbraken lange tijd volledig. De vraag ontstond in 2013 bij de initiatiefnemers van dit onderzoeksproject of er ooit archeologisch onderzoek was gedaan naar locaties en mogelijk aanwezige materiële resten van deze reis. Deze schipvaart is van nationaal historisch belang want het typeert in de Nederlandse maritieme geschiedenis de periode waarin met veel kapitaal en durf de eerste handelsmogelijkheden naar Oost-Indië werden verkend. Deze ondernemingen zijn de opmaat geweest voor de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) in 1602. De eerste locatie die voor wetenschappelijk onderzoek in aanmerking is gekomen is de begraafplaats op een afgelegen eiland voor de zuidwestkust van Madagaskar, genaamd Nosy Manitsa, en in de journalen aangeduid als Het Hollandse Kerkhof. Het onderzoeken van een ruim vierhonderd jaar oude Hollandse begraafplaats in den vreemde is vanuit historisch, archeologisch en fysisch antropologisch oogpunt uitermate belangwekkend en verdient een eigen multidisciplinair wetenschappelijke aanpak. Voor zover bekend is deze locatie nog nooit eerder wetenschappelijk onderzocht en is de exacte plaats van de begraafplaats nochtans onbekend.